Ciało człowieka składa się przede wszystkim z tkanki łącznej i w tą ogromną „pojemność” włączone są pozostałe komórkowe (miąższowe) elementy innych tkanek. Tkanka łączna w ogólnej masie dowolnego, wziętego za przykład organu wynosi 60 – 90%. I tak np. nerki i płuca to 90% tkanki łącznej, a serce to 60% tkanki łącznej.
Tkanka łączna tworzy podporę, zewnętrzne rusztowania i powłoki (skóra właściwa), jest główną częścią składową organów i tkanek. Wspólnie z krwią i limfą formuje środowisko wewnętrzne organizmu.
Główne zadanie tkanki łącznej skupia się na stworzeniu ogólnej harmonii życiowej wszystkich elementów i mikrocząsteczek organizmu człowieka, którą to harmonię zapewnia spełnianie następujących, wzajemnie powiązanych funkcji:
- Podporowa (podporowo – mechaniczna). Kości, wiązadła, ścięgna, chrząstki są podporą ciała. Włóknista i naczyniowo-przewodowa osnowa, również podporą organów wewnętrznych.
- Odżywcza i oczyszczająca (czyli troficzna i metaboliczna). Zabezpieczana jest przez naczynia krwionośne i limfatyczne, przez płyn śródoczny i wewnątrzczaszkowy, przez setki rodzajów fagocytów i inne komórki. Reguluje to wszystkie rodzaje wymiany składnikowej, nie tylko białkową, ale i tłuszczową, węglowodanową, wodną i solną.
- Ochronna (bariera). Skóra i śluzówki – to mechaniczna, przeciwbakteryjna, antytoksyczna bariera całego organizmu; błony i otoczki – z kolei bariera przeciw rozdzielaniu się organów; wewnątrzczaszkowe i okołonerwowe błonki – to bariera mózgu i nerwów obwodowych przed złogami.
- Ogólna i miejscowa adaptogenna. Międzykomórkowy żel informacyjny, kolageny, elastyna. Migracje, adaptogenna plastyczność, przegrupowywanie strumieni płynów itp.
- Gojąca (odbudowująca, regeneracyjna) jest zabezpieczana zdolnością rozrastania się tkanki łącznej w różnych strukturach w celu zakrycia defektów skóry, ran, wrzodów organów wewnętrznych, odbudowy wątroby, serca, mózgu np. po powstaniu w tych narządach toksycznych, wirusowych, czy też naczyniowych martwic. Właściwość gojenia blizny tkanki łącznej, to funkcja o szczególnym znaczeniu dla życia człowieka. Aby to sobie uświadomić, wystarczy spojrzeć na bliznę – śmiesznie małą cenę za przeżycie i dowód naoczny, przypominający nam zawsze, że nie byłoby życia, gdyby nie było procesu zabliźniania. O zranieniu, złamaniu, wylewie możemy po pewnym czasie zapomnieć wyłącznie dlatego, że kolagen i inne białka tkanki łącznej naprawiają powstałe szkody. Jeżeli zaś blizna po zoperowaniu przepukliny lub po innej operacji goi się źle – to ta przepuklina powstaje na nowo. Jeśli po zawale serca blizna na sercu nie jest dostatecznie mocna, to następuje pęknięcie serca. Jeśli żyły u człowieka są pulchne, to powstają hemoroidy lub żylaki kończyn dolnych.
- Wzrostu, rozmnażania i rozwoju komórek oraz narządów (morfogenetyczna). Nie wszyscy obdarzeni jesteśmy tu jednakowo. Już genetyczne różnice w kondycji, jakości kolagenu tkanki łącznej są zauważalne w dzieciństwie i młodym wieku. Po ilości mikrosymptomów (forma i konsystencja małżowiny usznej, nietypowa budowa zewnętrznych żył, cienka, pergaminowa skóra, krótkie, małe palce i inne) można przewidzieć możliwość przedwczesnego występowania schorzeń powtarzających się przy słabym kolagenie tkanki łącznej, takich jak: poliendokrynopatia, otłuszczenie organów, nadciśnienie, arterioskleroza, torbiele jajników, wole i wiele innych zaburzeń wymiany składnikowej. Bezpośrednio od jakościowej i ilościowej korelacji komponentów tkanki łącznej i innych tkanek, a szczególności od kondycji białek (głównie kolagenowych) tkanki łącznej zależy jakość powstającego narządu z przynależną mu funkcją życiową. Każdy narząd również jest ogromnym zbiornikiem tkanki łącznej a jego funkcjonalność zależy od prawidłowej gospodarki aminokwasowej, od prawidłowej wymiany składnikowej w komórkach, włóknach i żelu tej tkanki. To prawidłowa wymiana kolagenu w tkance łącznej warunkuje w pierwszym rzędzie przyrost i funkcjonalność mięśni, wiązadeł, stawów, mózgu, aparatu wzroku, skóry itd.
Komponenty tkanki łącznej to przede wszystkim dwie jednostki morfologiczne:
- bezpostaciowe substancje (białkowe i niebiałkowe) macierzy zewnątrzkomórkowej (ECM – extracellular matrix)
- kolagen
